Dag 15/16: Er is een tijd van gaan en er is een tijd van (thuis)komen

Altijd een sneu gezicht, je wordt sochtends wakker en daar staan ze dan...3 keurig gelabelde ingepakte koffers. Maar ook de laatste vakantiedag is nog onderdeel van de vakantie dus na het inladen van de auto en het uitchecken besloten we nog uit de dag te halen wat erin zat.

Allereerst zijn we naar een souvenirshop gereden, we waren er sinds gisteren pas achter dat ze hier oude nummerplaten van Amerika hebben en aangezien we onze collectie van bezochte staten nog niet compleet hebben hoopte we hier de laatste 2 (New York en Nevada) te bemachtigen. Helaas konden ze ons hier ook niet helpen en dus zetten we onze zoektocht in Nederland voort.

We hadden nog wat tijd voordat we ons op het vliegveld moesten melden dus werdt de TomTom ingesteld op Celebration. Celebration is een dorpje van de Walt Disney Company maar heeft niks met de pretparken verderop te maken. Het betreft hier gewoon een dorpje naar het ideaalbeeld van een typisch Amerikaans dorpje welke Walt Disney voor ogen had.
  

Bijna alle huizen zien er hier hetzelfde uit, het gras mag niet hoger groeien dan een bepaald aantal centimeters en een vieze auto zal je hier ook niet snel vinden.

Wat je hier wel vindt is dus een soort van levende maquette van een typisch Amerikaans dorpje en een centrum rond een groot meer. We hebben hier even rond gekeken en hebben daarna een heerlijk ijsje gegeten.

  
  

Nu waren onze plannen op en de huurauto moest toch ook op tijd ingeleverd worden dus zijn we maar naar het vliegveld gereden, onderweg grapte ik nog dat ik net zo goed door kon rijden naar Atlanta waar we onze overstap hadden....later zou pas blijken wat voor goed plan dit geweest zou zijn.

Bij aankomst op het vliegveld ging alles nog goed doch licht hectisch, 5 minuten om de huurauto uit te laden en dan met alle bagage de juiste incheckbalie vinden. Na het afgeven van de bagage zijn we even wat gaan eten bij de "Golden arches" en hebben we nog even rondgekeken in de winkels. In principe zou onze vlucht rond half 4 vertrekken en dus was het tijd om de gate op te zoeken, en vanaf hier ging alles mis.

  

Bij de gate aangekomen viel het ons al op dat het erg druk was en dat er een hoop hectiek was, navraag leerde ons dat onze vlucht wel nog op tijd gepland was dus we hoefde ons geen zorgen te maken.

Tegen 3 uur was de gate echter nog steeds angstaanjagend leeg en werd er omgeroepen dat ons vliegtuig moest uitwijken naar een ander vliegveld om daar brandstof bij te tanken, de vertraging zou anderhalf uur bedragen en aangezien we nu onze overstap zouden missen werden we verzocht ons te melden bij Gate 71. Hier aangekomen stond 1 mevrouw iedereen naar telefoons toe te leiden en we moesten ons probleem maar telefonisch uitleggen aan Delta.

De mevrouw aan de telefoon was weinig coöperatief en kon ons alleen op een latere vlucht boeken, of we nog naast elkaar konden zitten in het vliegtuig kon zij niet zeggen maar onze mooie Economy Comfort stoelen waren we kwijt.

Licht ontstemd door deze vertraging en downgrade konden we helaas niks anders doen dan het lot accepteren en wachten tot het vliegtuig naar Atlanta zou arriveren.

Het vliegtuig kwam....ruim 2 uur later dan gepland en toen we eenmaal in het vliegtuig zaten en bleek dat er ook nog een pak administratie bijgewerkt moest worden werdt wel duidelijk dat we onze nieuwe vlucht vanaf Atlanta ook niet meer zouden halen.

Een uur later vetrokken we dan toch eindelijk en lieten Orlando achter ons. Maar goed het volgende probleem diende zich nu wel aan....hoe moesten we nu van Atlanta naar Amsterdam komen, gelukkig kon de stewardess   ons melden dat er nog een vlucht zou vetrekken naar Amsterdam helaas wel om half 11 in de avond pas. Je begrijpt onze gemoedstoestand werdt er niet veel beter op. Dit verbeterde overigens ook niet toen we eenmaal op Atlanta aangekomen met de volgende vertraging van een uur geconfronteerd werden.

We zouden nu pas tegen half 12 opstijgen en dat betekende dus dat we dan al 12 uur bezig zouden zijn om thuis te komen, en dat met een kleuter van 3. Cas heeft zich trouwens kranig geweerd en we hebben geen kind aan hem gehad!

Bij de gate wachtte ons nog een laatste tegenslag: er was simpelweg niet genoeg ruimte in het vliegtuig om naast elkaar te zitten en dus zag het ernaar uit dat we dus 9 uur lang verdeeld zouden zitten. Dit was de druppel en ik ben op hoge poten verhaal gaan halen bij Delta, we hadden inmiddels ruim 7 uur vertraging en hadden nog geeneens een excuus mogen krijgen laat staan een tegemoetkoming een hap eten of een drankje.

Ook hier ving ik bot maar gelukkig troffen we bij de gate het eerste meedenkende personeelslid en zij kon ons in elk geval naast elkaar zetten.

En ook geschiedde, om 20 minuten over 12 stegen we op vanuit Atlanta richting het Nederlandse luchtruim en om half 2 smiddags lokale tijd zette het toestel de wielen aan de grond op Schiphol Airport.

De terugvlucht liep dus niet voorspoedig maar wat zijn wij weer trots op Cas, de kleine man heeft 5 uur liggen slapen en ondanks alle hectiek heeft hij zich keurig gedragen en geen moment lastig geweest.

Dan nu de afsluiting van dit reisverslag:

Cas wordt over 3 weken alweer 4 jaar oud, dit betekent weer een nieuwe fase in zijn leven want met 4 jaar gaat hij naar school. Ook voor ons verandert er nu iets wezenlijk en we zullen de komende jaren rekening moeten gaan houden met de duurdere schoolvakantie periodes, vandaar dat het plan kwam om nog 1 x naar

We hebben 2 weken lang heerlijk genoten van alle attracties die Orlando te bieden heeft. Omdat we nu met Cas waren hebben we er bewust voor gekozen wat extra pauzemomenten in te lassen en de parkdagen ook wat korter te houden.

We hebben Disneyworld door de ogen van een kleuter gezien en ondanks dat wij hier voor de 5e x waren hebben wij ook weer heel veel nieuwe dingen gezien.

Onze uitzonderlijke dank gaat ook uit naar Monique en Daan die net vereende krachten 2 weken lang voor Tommy hebben gezorgd!

Verder wil ik ook nogmaals alle lezers bedanken voor het volgen van onze avonturen enne.....als de gelegenheid er is zien jullie vanzelf weer een nieuw blog verschijnen

Dag 14: nu echt de laatste hele dag

De dag is dan toch aangebroken, en terwijl een collega van mij vandaag haar vakantie begint houdt die van ons op.

Vanochtend zijn we lekker rustig opgestaan en na het ontbijt zijn we de auto ingestapt naar het Wallmart optical centre. Cas had gisteren een klein ongelukje gehad met zijn bril en daardoor was het pootje van zijn bril lam geworden.

Helaas herkende de TomTom het adres niet maar na de navigatie ingesteld te hebben op een nabij gelegen adres kwamen we na een kort ritje toch aan.

Helaas mocht de opticien van zijn baas geen brillen repareren die niet bij Wallmart gekocht zijn maar hij wou wel even kijken...de man heeft het schroefje wat aangedraaid en nu hopen we dat de bril in elk geval tot Vrijdag blijft zitten zodat we weer naar Cas zijn eigen opticien kan voor reparatie.

Inpakken had Erica gisteravond al afgerond voor het grootste gedeelte dus we waren nu vrij om te doen wat we wilde.

Nu zat Seaworld toevallig vlakbij de opticien en omdat we vorige week de orka show gemist hadden door het naderende onweer besloten we hier nog even langs te gaan.



  

Hier hebben we de pinguïns een bezoekje gebracht in hun ijskoude habitat en hierna hebben we nog een bezoekje gebracht aan Shamu.

   

  
Vanavond hebben we ons laatste avondmaal van de vakantie genuttigd in het restaurant waar Cas helemaal weg van was: Het T-rex Cafe.

  

Dit restaurant zit in het uitgaansgedeelte van Disney en zo reden we dus de laatste keer deze vakantie op Disney terrein.

  

Hier aangekomen zijn we eerst nog een rondje gaan lopen door dit geheel vernieuwde gedeelte en hebben we onder andere de Harley Davidson en de Coca-Cola shop hebben bezichtigd.

 

De honger was inmiddels toegeslagen en dus spoedde we ons naar het restaurant.

Wij zijn hier begonnen met een heerlijke cocktail en Cas nam alvast een lekkere appelsap. Hierna heeft Erica een lasagne op met kilo's mozzarella, ik heb me verschanst aan het boneyard buffet oftewel een gegrilde kip en heerlijke ribs en Cas? Die heeft het bij zijn nieuwste ontdekking gehouden: Mac&Cheese met appelmoes.

  



Morgen kom ik denk ik niet aan een verslag toe dus de volgende zal weer van Nederlandse bodem komen.

Alvast weer bedankt voor het lezen, het liken en het reageren.

Dag 13: laatste Disney dagje

Het is hier inmiddels Dinsdag de 27ste en omdat we morgen nog even wat inkopen moeten doen en wat moeten inpakken was vandaag dan ons laatste Disneyworld dagje aangebroken.

We hadden bedacht om in de ochtend even naar Epcot te gaan om daar voor een laatste keer de raceauto baan "Test Track"  en deltavlieger over de wereld simulator "Soarin" te bezoeken, maar aangezien Cas deze ochtend had uitgekozen om even lekker uit te slapen liepen we pas tegen 10 uur Epcot binnen.

Dit park was nu een uurtje open maar al helemaal vol gelopen en de gewenste attracties hadden een wachttijd van 90 minuten staan. Na gisteren hebben we ons lesje wel geleerd en dus kozen we na kort overleg om Epcot voor nu te laten voor wat het was en de monorail te nemen naar het Magic Kingdom om nog wat fastpassen te verzilveren.

Hier aangekomen hebben we meteen de meet&greet met Tinkerbell nog een tweede kans gegeven en deze keer lukte het gelukkig wel om Cas vrolijk op de foto te krijgen.

  


Hierna zijn we nog een laatste keer afgedaald in de wildwaterbaan "Splash Mountain" en aangezien we nu bijna vooraan zaten zijn we deze keer goed nat geworden.

     



Vlakbij deze wildwaterbaan zit een heel klein stukje natuurschoon "Tom Sawyers Island" genaamd. Hier kan je alleen heen met een vlot en omdat we toch even geen plannen hadden zijn we een rondje met tourguide Cas gaan lopen over dit heerlijke rustig stukje tussen al het pretparkgeweld.

  

 

Nu was het toch echt tijd om afscheid te nemen van het Magic Kingdom en waar kan dat nou beter dan in de favoriete attractie van Cas: de Seven Dwarfs Mine Train. Een laatste ritje werdt dus gemaakt daarna hebben we onszelf nog even getrakteerd op een heerlijke Funnel cake en een fresh fruit waffle sandwich.

Tijdens het eten vroeg Cas of er misschien nog een mogelijkheid bestond om op bezoek te gaan bij Pooh beer en dus hebben we nog een laatste ritje gemaakt in de honingpotten van Pooh.

Hierna was het toch echt tijd om weg te gaan en aangezien we nog mooie fastpassen konden krijgen voor Soarin in Epcot zou dit onze volgende stop worden. Op de weg naar de uitgang moest wel even een sanitaire stop gemaakt worden en terwijl Erica gaar behoefte deed kwam daar ineens Stitch aangelopen dus toen Erica klaar was zijn we eerst maar even in de rij gaan staan voor een fotomoment.

  


Nu was het dan toch echt klaar en we namen de  monorail naar Epcot. Onderweg werdt het weer wel steeds slechter en tegen de tijd dat we bij Epcot aankwamen was de hel losgebarsten en was het noodweer geworden.

Nu weten wij als ervaren Florida-gangers dat het wel heel hard kan regenen in Florida maar dat dit nooit lang aanhoudt, we hebben dus even staan schuilen en zijn toen door de laatste druppels naar Soarin gelopen.

Hier aangekomen hebben we een schitterende vlucht gemaakt boven de hele wereld in slechts 7 minuten en nadat we weer geland waren was het weer gelukkig weer opgeknapt en konden we lekker in het zonnetje naar club cool lopen.

  

Dit is een gebouwtje dat beheert wordt door de Coca-Cola company en je kan hier frisdranken van over de hele wereld uitproberen. Cas heeft ook nog een bekertje op maar besloot het merendeel toch over zijn shirt en buggy heen te gooien waardoor we gedwongen werden meteen een grote schoonmaakactie te houden voordat Cas aan zijn buggy vastgeplakt zou zitten.

Schoongemaakt en opgefrist gingen we naar de laatste attractie van deze vakantie: Test Track. Een soort racebaan waar je je eigen virtuele auto kan testen en goed uitgewaaid stonden we een half uurtje later weer buiten.



We hebben nog even staan kijken bij de fontein die net een show weggaf en daarna zijn we naar de auto gewandeld.



We hebben vanavond weer heerlijk gegeten bij The olive garden en daarna zijn we nog wat boodschappen gaan halen bij de super target.

Morgen geen plannen en overmorgen melden wij ons alweer op Orlando Airport voor de terugvlucht. Voor nu weer bedankt voor het lezen en tot morgen!

Dag 12: het einde nadert.

Het is dag 12 en dus stappen we over 3 dagen al in het vliegtuig richting het herfstachtige Nederland.

Maar we hebben nog wat tijd om te doden dus zijn we vanochtend afgereden naar het Magic Kingdom. Daar aangekomen zijn we eerst naar de attractie van pooh beer gegaan aangezien we hier een Fastpass voor hadden. We waren wat vroeg maar gelukkig kwam daar net Pooh met Tijgetje aan voor een fotomoment en zo werd ook dit gat opgevuld.

  

Hierna heeft Cas nog even lekker gespeeld in de tuin van Konijn uit het land van Pooh en toen was het alweer tijd om de 2e fastpass in te laten gaan.

Ondanks dat we de attractie al meerdere malen bereden hebben blijft de Seven Dwarfs Mine Train of zoals Cas zegt: de kaboutertjes achtbaan ongekend populair bij onze kleinste lid van de familie, nu had ik bij toeval gisteravond nog een fastpass kunnen reserveren voor deze attractie en dus mochten we met voorrang plaats nemen in deze trein en ook deze keer was het weer heerlijk.

  

Hierna zijn we even een broodje kip gaan halen bij een nabij gelegen tentje waar we vermaakt werden door een dinosaurus met keyboard en hier heeft Cas ook nog een gratis slushie gekregen omdat hij zijn appeltjes zo lief aan het delen was.

Na het eten zijn we in het carrousel gegaan  en hebben we de 3D film Philharmagic nogmaals bekeken.

  

De lucht was inmiddels aardig dichtgetrokken en aangezien er ook onweer in de omgeving zat waren alle buiten attracties buiten bedrijf. Nu konden we wel naar een meet & Greet met Tinkerbell. Hier had Cas ook wel (Mickey)oren naar en dus stapte we in de overdekte wachtrij. Hier was de wachtrij iets langer dan gepland en na een half uur was Cas het zat, hij belande even in één van zijn fameuze driftbuien en we besloten de rij te verlaten.

Buiten heeft het wat moeite gekost maar gelukkig was Cas na een kwartiertje weer rustig  en dat was maar goed ook want we hadden nog een ontmoeting met Ariël de kleine zeemeermin  gepland.  Onderweg naar deze locatie is Cas heerlijk in slaap gevallen en toen hij dik een half uur later weer wakker werd was hij de vrolijkheid weer zelve.

Het was inmiddels tijd geworden voor de ontmoeting met Ariël en dus heeft Cas weer een character kunnen knuffelen en een heuse kus kunnen geven.

  

We hebben nog even de piraten van de Caribbean bezocht en hebben aansluitend nog een vlucht gemaakt op het vliegend tapijt van Aladdin.

  

We vonden het wel welletjes en besloten even een hotdog te gaan eten waar we nog getrakteerd werden op een vrolijk pianospel.



Hierna zijn we lekker naar huis gegaan door de regen.

       

Morgen staat ons laatste Disney dagje op de planning en wat er dan allemaal gaat gebeuren dat lezen jullie morgen weer. Wij gaan zo even kijken hoe Donald Trump zichzelf weer voor aap zet en gaan daarna ook op tijd ons mandje in.

Morgen staat ons laatste Disney dagje op de planning maar dat lezen jullie morgen wel weer.